انسان ها گمان میکنند اگر از آخرین بارهایشان مطلع باشند شاید عملکردشان متفاوت تر میبود و میتوانستند رضایت جاودانیشان را از آن لحظه برای خود به ارمغان بیاورند ،به تو میگویم عزیزم،در زندگی لحظاتی پیش می آید که میدانی آخرین بار است اما اوج رستگاری ات در آن لحظه چیزی نیست جز نگاه کردن و نگاه کردن،بعد تلاش میکنی شرایط را بدست بگیری و از تراژدی تر شدن قصه جلوگیری کنی،آنوقت اشک هایت را از درون قورت میدهی و هنوز هیچی نشده مغزت شروع به رویا بافی در فضای دیدار دوباره میکند،ترحم برانگیز تر از این نمیشود نه؟
